به یقین دلتنگی و سراسر مشتاق که بیایی روزی

خواهی آمد آخر ، صبح یک آدینه ، بعد یک شام دراز

خواهی آمد آخر ، ای سراپا گرمی ، بعد یک عصر یخی

و ظهورت زیباست ، مثل آغاز بهار ، بعد فصل سوزان

چه کسی گفت جدایی از ما ؟ ریشه اش قطع شود

چه کسی گفت نمی آیی تو ؟ کام او زهر شود

می توان یافت تو را هر جایی     سر کوهی - در بیابان یا که در دریایی

می توان یافت تو را هر جایی     کربلایی - عرفاتی یا که در سامرایی

هم غذایی شاید ، خشکه نانی که یتیمی دارد

هم نگاهی شاید ، به کشاورزی پیر که نظر دوخته بر چاک زمینی بی آب

بی گمان می بنی

خانه مان ویران - مردم آواره - کودکان گریان ، می توان گفت که هستی هر جا و امید است که آیی هر آن

ای عزیز زهرا (ع) ، ای غریب تنها - پس تو کی می آیی ؟

پس تو کی می آیی ؟